Mira Prasai (मिरा प्रसाई) 

प्रेमको अनुरोध

मलाई मन छ
म मरेको थाहा नहोस् मेरो पतिलाई
म जलेको पनि थाहै नहोस् मेरो उनीलाई
औधी माया गर्छन् उनी मलाई |

मलाई थाहा छ
भक्कानिने छन मेरो बिछोडमा उनी
पिताम्बर बिच मेरो चिता जल्दा सँग सगै जल्ने छन
आहतमा पल पल दुख्ने छन |देख्दै छु म कल्पनामा आजै
मेरो अबसान पछिको सन्नाटा
मृत्‍यु सैय्यामा छटपटाउने छन उनी पूर्वभास भो मलाई
उन्को धुक्धुकी मामा थियो अनी |

सम्झन्छु म अहिले
मेरो मृत्‍यु सपना के देख्दा
भारी बिमारले थिचिएथे उनी
साच्चै मृत्‍युको आभासले के होला उनीलाई |

हो पहाडले थिचनेछ उनीलाई
ज्वलामुखी बिस्पोट हुनेछ छातिमा
पल पल जल्ने छन उनी
पलासको फूल झै बन्ने छन उनी |

मलाई थाहा छ
औशिको अध्यारो सन्नाटाले छोप्ने छ उनीलाई
काँच झै टुट्ने छन
आँसुको रह रह भित्र डुब्ने छन उनी |

उनको प्रेमिल भावनामा हराएकी छु कयौ पटक
मुटु भित्र धिरोदत्त लुकाएका छन मलाई
प्राणलाई भन्दा अधिक मोहको डोरिले बाधेर
प्रेमको सुत्रले अङगालोमा गुणा गरेर |

भन्दिन म अमर रहु , गर्दिन सन्देह
सास्वत प्रकृतिको अगाडि
बिन्ती पत्र चढाउछु बरु ईश्वरसँग
अदम्य उनको शाहसका लागि |

त्यसैले भन्छु म
म मरेको थाहा नहोस् मेरो पतिलाई
म जलेको पनि थाहै नहोस् मेरो उनीलाई
थाहै नहोस् उनीलाई !