Purnabiram (पूर्ण विराम)

 

पुग्दो हो मृत्युसम्म युद्ध

लुट्नका लागि उनीहरूका निम्ति
निश्चय पनि हाम्रो पसिना छ
र उनीहरूको बेजाब्तालाई रोक्न
निश्चय पनि हामीसँग अविरल बग्ने रगतको नदी छ ।
र यसबाटै बज्ने गरिरहेछ
सदियौँदेखि द्वन्द्वको नगरा
मानिसका टाउकाहरू बोकेर धेरै अगाडिदेखि
मिनारमा बस्छन् माउसुलीहरू

र हामीलाई सा-साना कीराहरू बनाउँदै
आˆना डरलाग्दा मनसायहरूलाई नाइलको लम्बाइमा स्थापना गर्छन् ?
यसबाटै आरम्भ भएको छ ।
सदियौँदेखि निरन्तरता बोकिरहेको युद्ध
र पुगेको छैन मृत्यसम्म युद्ध ।
झ्यालहरू बोकेका कमिजहरू हामीलाई पहिर्‍याइन्छ
र कोर्राको सहारा लिएर पस्न लगाइन्छ फलाम खानीमा
र खानीबाट निकालेर फलाम पिट्न लगाइन्छ
राजषी ठाँटका साथमा र बन्दुक बनाएर
प्रहार गरिन्छ हामीमाथि
बन्दुकको प्रत्युत्तर चर्खाको पाङ्ग्रो चलाएर
बनेको धागोबाट दिनु न्यायोचित ठान्दैनौँ हामी
र खोज्छौँ हामी पनि बारुद भन्ने पदार्थ
र उडिरहेका पछीहरूले देख्छन्
बेजाब्ताको लामो शृङ्खलाको माझमा
जताततै घाममा टलक्क टल्किरहेको
चाँदीको टकजस्तै युद्ध ।
जताततै नदेखिने भए बख्ते नस्रको व्यवहार
र टिट्सको तरबारले नछप्काउँदो हो झुप्रोको सपना
न नादिर शाहले स्वेच्छाले छोड्दो हो क्रूर व्यवहार
पुग्दो हो मृत्युुसम्म युद्ध
र हामी फकर्ंदा हौँ युद्धलाई चिहानमा गाडेर
संसारभरि फूल रोप्ने कुराबाहेक
अन्य केही नसोच्दा हौँ
र फूलहरू सजाउन बनाउँदा हौँ ढक्कीहरू
र समयलाई लघार्दा हौँ आल्हादित भएर ।